Het leven in een HOW II

Jullie hebben al een tijd niet meer een artikel gezien. Dat spijt me. De Corona crises overvalt ons ook. Wat een geluk dat we net op tijd weg waren uit de overvolle Metro treinstellen in de ochtendspits van Madrid. We hebben onze visa voor Amerika in onze paspoorten staan en Nikolett heeft met goed gevolg haar inburgering examen Nederland afgelegd op de Ambassade van Madrid.

En nu zitten we in quarantaine in Plougasnou Le Diben in Frankrijk. Maar wat mooi dat we dit plekje gevonden hebben. We staan aan de haven. In het dorp niemand op straat. Sporadisch rijdt er een auto voorbij. Ik werd vrijdag drieënzeventig jaar. Tot tweeënzeventig jaar en tien maanden heb ik niet zoveel contact met de politie gehad als de laatste twee maanden. De Gemeentepolitie, de Rijkspolitie en de Veldwachters. Elke dag komen ze wel even voorbij. Nikolett vindt één politieman een mooie man, gelukkig komt die niet vaak, ha, ha.

Het weer is hier erg wisselvallig. Veel koude NO-wind. Het uitzicht en de getijden van wel zeven meter waterverschil maakt veel weer goed. De watervogels die bij eb hun voedsel komen halen zijn een lust om naar te kijken. En we staan alleen. Heerlijk. Met water voorhanden die ik in een 10 liter jerry can naar onze HOW draag. En het toilet en de vuilwatertank kunnen we legen. Wat wil een mens nog meer? Nou? LPG Gas en boodschappen graag. Daarvoor gaan we éénmaal in de veertien dagen op reis naar de stad, twintig kilometer van hier. Maar de enorme LPG-tanken zijn niet altijd vol. De derde keer moesten we nog een twintig kilometer extra rijden. Boodschappen en LPG halen we bij het CASINO Supermarktketen. Wat een oplichters. Ze doen hun naam eer aan. Je krijgt bij de eerste keer tegoedbonnen van ongeveer 10%. Maar, weten we nu, deze moeten ingeleverd worden binnen een week. Duur dus!!! De eerste keer 260 Euro voor twee weken leeftocht. Terwijl wij 130 Euro voor twee weken gewend zijn. De tegoedbon van 26 Euro kregen we de tweede keer niet retour. Volgende week vrijdag terug naar LIDL en dan maar LPG tanken ergens anders.

Elke dag doen we onze oefeningen. Hardlopen is niets voor mij. Dus race ik rond op mijn fiets. De parkeerplaats is 100 x 50 m. Vijftien rondjes haal ik nu met gemak met 40 km per uur. Ga ik straks lekker met Herman een tour doen. Rek- en strekoefeningen met twee vier kilo gewichten. Nikolett heeft zo haar eigen oefeningen.

Dan “s avonds lopen we een rondje naar de haven. De vissers gaan er nog elke dag op uit. Krabben en kreeften vangen vermoeden we. 

De klap op de beurs heeft veel van ons gespaarde vermogen (op papier) naar beneden laten donderen. Als dat een lang termijn zo blijft dan heeft dat invloed op onze wereldreis. Maar ik heb de studieboeken weer uit de kast getrokken en met “daytrading” probeer ik een tweeduizend euro per maand bij te verdienen. En die verdienste zet ik nu mooi even apart. Wat de indexen dan doen, nog meer afknabbelen van ons vermogen, zien we dan wel weer.

Jullie snappen het al. Ik heb het berendruk. Het valt niet mee om drieënzeventig te zijn. Tjonge, wat heb ik het druk... pffft.

Nog een korte mededeling voor mijn kleinzoons en kleindochters, die me in de steek laten met ideeën om alle staten van Amerika in mijn hoofd te rammen: We hebben hier contact met een lieve Franse dame met twee kleine kindertjes. Zij is getrouwd met een Amerikaan. En die weet een liedje om alle Staten te onthouden. Jullie horen nog, grrrr….kleine kinderen....

En wie denken jullie moet de was uitwringen en ophangen? 

Het is mistig vandaag. De vloed komt weer op. Koude wind weer uit het NO. De boekhouding, hoeveel geld we per maand spenderen, is weer op orde. Mijn Excel file voor mijn daghandelen op de beurs is uit- en bijgewerkt. Ik gun jullie een kijkje in mijn kladblok. Opdat jullie niet denken dat ik de hele dag uit mijn neus peuter. 

Geld verdienen betekent hard werken.