Toen de schrammen en de kneuzingen weer wat geheeld waren ging ik er regelmatig met de rode motor op uit. Steeds over zandwegen want ik was als de dood om politieman Boes uit Zeijen tegen te komen.
Ik wilde hetzelfde kunststukje leren als boer Van de Poel met zijn BMW. En na veel oefenen kreeg ik mijn melkkar zijspan in de lucht en kon zo kilometers op twee wielen rijden.
Via de Verlengde Binnenweg in Zeijerveld kon je achterlangs door het veld en de bossen in Zeijen komen. Dat lokte want je wilt je motor aan je vrienden laten zien. En zo ondernam ik dan op een dag weer de tocht naar Zeijen. Halverwege op een recht stuk weg----Oeps. Daar kwam politieman Boes in de verte aanfietsen. Als een haas draaide ik de motor om.
Maar de motor sloeg af. Dat gebeurde wel vaker. Want mijn platte batterij was met een gestripte eind elektrakabel gewoon om de lip van de batterij gedraaid. En dat schoot wel eens los. Ik kijk naar beneden en ja hoor, los!! Zenuwachtig onder mijn arm door kijkend zag ik politieman Boes steeds dichterbij komen. Draadjes weer om de plus en de Kickstarter naar beneden trappend sloeg de motor aan. Gas!!
Tien meter verder…. KNAL!! Met het zijspanwiel tegen een afgezaagde boomstronk. Het lichte melkkarrad lag dubbel. Maar vanuit staand de motor scheef gehangen en weer gas. Op twee wielen kwam ik voorbij de woning van Karel van der Velde. Snel achter zijn huis de motor geparkeerd. Samen met Karel zaten we in de woonkamer voor het raam te wachten.
Na vijf minuten fietste politieman Boes kalmpjes voorbij. Natuurlijk wist hij wie ik was. Ik moest een paar maal bij hem thuis (Beatrixlaan 8 in Zeijen) op visite komen om mijn laatste streken te bespreken. Maar ja, het was deze keer niet “op heterdaad betrapt”. En misschien had hij wel een binnenpretje over de haast waarmee ik slingerend door het rulle zand en met de zijspan omhoog weg schoot.
Ik wilde hetzelfde kunststukje leren als boer Van de Poel met zijn BMW. En na veel oefenen kreeg ik mijn melkkar zijspan in de lucht en kon zo kilometers op twee wielen rijden.
Via de Verlengde Binnenweg in Zeijerveld kon je achterlangs door het veld en de bossen in Zeijen komen. Dat lokte want je wilt je motor aan je vrienden laten zien. En zo ondernam ik dan op een dag weer de tocht naar Zeijen. Halverwege op een recht stuk weg----Oeps. Daar kwam politieman Boes in de verte aanfietsen. Als een haas draaide ik de motor om.
Maar de motor sloeg af. Dat gebeurde wel vaker. Want mijn platte batterij was met een gestripte eind elektrakabel gewoon om de lip van de batterij gedraaid. En dat schoot wel eens los. Ik kijk naar beneden en ja hoor, los!! Zenuwachtig onder mijn arm door kijkend zag ik politieman Boes steeds dichterbij komen. Draadjes weer om de plus en de Kickstarter naar beneden trappend sloeg de motor aan. Gas!!
Tien meter verder…. KNAL!! Met het zijspanwiel tegen een afgezaagde boomstronk. Het lichte melkkarrad lag dubbel. Maar vanuit staand de motor scheef gehangen en weer gas. Op twee wielen kwam ik voorbij de woning van Karel van der Velde. Snel achter zijn huis de motor geparkeerd. Samen met Karel zaten we in de woonkamer voor het raam te wachten.
Na vijf minuten fietste politieman Boes kalmpjes voorbij. Natuurlijk wist hij wie ik was. Ik moest een paar maal bij hem thuis (Beatrixlaan 8 in Zeijen) op visite komen om mijn laatste streken te bespreken. Maar ja, het was deze keer niet “op heterdaad betrapt”. En misschien had hij wel een binnenpretje over de haast waarmee ik slingerend door het rulle zand en met de zijspan omhoog weg schoot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten