Moeder stond niet zo sterk in haar schoenen. Ze was wat men noemde, zwak van geest. In die tijd kon je blijkbaar opgenomen worden in een psychiatrisch ziekenhuis, zonder toestemming van wie dan ook. Zo geschiedde. Zij werd opgenomen in Port Natal in Assen. Dat zinde Pa niet en hij verzon een list. Hij vroeg de zus van mijn moeder (tante Gré) mee op ziekenbezoek. Snel werd van kleren gewisseld. Tante Gré kroop in bed en Pa liep met Ma het ziekenhuis uit.
Thuis in Zeijerveld aangekomen werd direct een paard voor een geleende boerenkar gespannen. Alle kinderen erop en via zandwegen door het Tonkenbos op weg naar een zus van mijn vader die in Veenhuizen woonde. Helaas, Pa werd verraden. Vermoedelijk door onze buurman. Wij kwamen het Tonkenbos uit en een grote zwarte ziekenwagen kwam van links aangesneld, stopte met gierende banden. Er sprongen een paar broeders uit die Ma meenamen. Dat beeld staat op mijn netvlies gebrand.
Op latere leeftijd las ik het boek: "Zen en de kunst van het motoronderhoud" Daarin verhaalt de schrijver over zijn afgedwongen opname in een psychiatrisch ziekenhuis. (Amerika) Schrijnend. Of het verfilmde boek: "One flew over the Cuckoo's Nest"
Ik wens iedere lezer een gezond en voorspoedig nieuw jaar.
Wat een mooie vader en wat een pijnlijke herinnering voor een kind. Moeder weg. Jezus..
BeantwoordenVerwijderenDe psychiatrie is nog steeds een treurige boel. Paar keer van binnen gezien. Als je gezond naar binnen gaat wordt je daar vanzelf depressief was mijn indruk. Bah.
Dank je. Ja dat was inderdaad een traumatische ervaring. Evert en Jannie en ik denk ook Joke moeten dit meegemaakt hebben. Ik ben benieuwd of zij zich dat nog herinneren.
Verwijderen