De bolpink I

Dan komt er een woord in mijn hoofd waarvan ik denk, dat kan niet, dat woord bestaat niet. Ooit van een bolpink gehoord? Zelfs mijn redelijk goed Word woord- en grammatica correctie benadrukt dit woord met rode rimpels lijntjes. Gelukkig is er een woordenboek met Drentse dialecten. En ja hoor, daar kom ik het tegen. Een bolpink is een pink (jonge koe) die geslachtsrijp is en bij de stier kan.

https://books.google.pt/books?id=ZNIRaK2rUskC&pg=PA149&lpg=PA149&dq=de+bolse+pink&source=bl&ots=CsanxlKNc_&sig=ACfU3U2ZsJMtuiVIFeBCfwy9M5-87gyVNw&hl=hu&sa=X&ved=2ahUKEwjG06mS0I_nAhVkwAIHHdknB5AQ6AEwDnoECAoQAQ#v=onepage&q=de%20bolse%20pink&f=false

Dus op een dag zegt boer Piet: Jan, haal een bolse pink op van het vliegveld. Het vliegveld was een stuk grond waar in de oorlog blijkbaar vliegtuigen konden landen. Natuurlijk was ik daar eerder geweest. Maar hoe herken je een bolpink tussen alle andere pinken? Die "Met de witte bles op zijn kop" had gekund. Maar meestal moest je maar observeren. Want koeien die naar de stier willen, springen op elkaar. Dat verschijnsel noemde oude Karel*: "Die koe wil even kijken of het gras verder op groener is" Als je me nu vraagt welke pink ik dan moest hebben, diegene die springt of diegene die besprongen wordt, moet ik het antwoord schuldig blijven. Onder "besprongen" krijg ik nu weer rode rimpel lijntjes. Ga ik niet nazoeken. Zo zit dat woord in mijn nog Drentse hoofd.

Dat had ik eerder gedaan. Een bolpink halen. En altijd had je dat gedonder bij de brug over het kanaal. Keurig achter je sjokkend, bleef de pink altijd stokstijf staan voor de brug. Met geen mogelijkheid kreeg je haar er overheen. Je moest wachten op een voorbijganger en nederig vragen om de pink van achteren wat aan te sporen.

Maar deze keer zou ik het anders doen. Ik was altijd nogal inventief. Dus nam ik een extra lang hoorntouw mee. Lang genoeg om achter de pink te gaan staan om met het eind haar aan te sporen. Dat heb ik geweten. Bij de brug gekomen, weer vier poten stokstijf in het zand geplant. Dus liep ik naar achteren om haar een flinke mep met het touwuiteinde op haar kont te geven. Dat had ik nog niet gedaan of de pink ging er vandoor. Met het touw in een rechte lijn over haar rug over de brug. Natuurlijk liet ik haar niet los! 

En zo ging het in een soort galop richting boerderij. Ongeveer anderhalve kilometer. Ik dacht er nog steeds niet aan om los te laten! Wat een geluk dat een van de andere arbeiders mij zag aankomen. De pink werd gestopt en ik viel uitgeput in het gras neer. Je wordt getrokken door een bolpink met een strak gespannen hoorntouw. De bolpink ging sneller dan ik eigenlijk kon lopen. Twee weken later had ik nog heuppijn.

* Karel van de Velde was de oudste arbeider op de boerderij. Hij wist natuurlijk veel. Als je hem wat vroeg, spuwde hij eerst een straal pruimtabak uit zijn mond. Dan wiste hij zijn mond af met de mouw van zijn blauwe kiel en daarna kwam het bedachtzame antwoord.

Cartoon van Maarten www.mwcartoons.nl